Już w przedszkolu dzieci potrafią podzielić się na: grube i chude, wysokie i niskie, ładnie i nieładnie ubrane. Gdy rówieśnik wyróżnia się na tle grupy swoim wyglądem, wagą, strojem może narazić się na nieprzychylne komentarze kolegów – będących w dużej mierze naśladownictwem tego, w jaki sposób mówią o innych ich najbliżsi dorośli. Problemy, które całkiem niedawno dotyczyły głównie nastolatek i młodych kobiet sięgają po coraz młodsze dzieci – zarówno dziewczynki, jak i chłopców. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, jaki wpływ na rozwój przedszkolaków ma doświadczanie zjawiska interakcjonizmu. Skorzystaj również ze scenariuszy zajęć dla najmłodszych.
Szkoła to miejsce, które łączy ludzi w różnym wieku, z odmiennymi doświadczeniami, temperamentami, możliwościami i ograniczeniami. Jest to również dobre miejsce na rozwijanie umiejętności społecznych. Jednak nie stanie się to samoistnie bez odpowiedniej stymulacji. Chociaż w systemie brakuje przestrzeni na oddziaływania mające wzmocnić kompetencje społeczne, to można skorzystać z dostępnych metod i dać im głos. Taką możliwość dają elementy metody społeczności terapeutycznej.
Od kilku lat media bombardują doniesieniami o eskalacji przemocy w szkołach. Najbardziej elektryzują opinię publiczną informacje o aktach przemocy seksualnej. Czy zdajesz sobie sprawę, że do przemocy seksualnej dochodzi niemal w każdej szkole? Przeczytaj, jak ją rozpoznać i jak jej przeciwdziałać.
Wyobraźnia dziecka stanowi ważny i przydatny przekaźnik odbioru rzeczywistości. Często dzieci mierzą się z otaczającym je światem uciekając w fantazje. Będąc wychowawcą, pedagogiem czy psychologiem można wyjść temu naprzeciw i ułatwić dziecku zmaganie się z problemami wykorzystując przy tym jego zasoby. Dobrym narzędziem do takiej pracy jest bajka.
Wychowawca musi dbać o dobro całej klasy i działać na rzecz jej integracji oraz rozwoju. Jednym z nadrzędnych zadań wychowawcy jest rozpoznawanie potrzeb każdego z uczniów i próby zaspokajania ich. Gdy jednak do klasy uczęszcza uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, może być konieczne zaakcentowanie pewnych działań, w szczególności tych nakierowanych na integrowanie zespołu klasowego czy zindywidualizowane podejście do każdego ucznia. Sprawdź, jaką rolę pełni i jakie zadania powinien realizować wychowawca.
Szczególną rolę w procesie wychowania młodego pokolenia odgrywa wychowawca klasy. Zostaje mu powierzona konkretna grupa dzieci lub młodzieży. Jego zadaniem jest rozpoznanie problemów oraz monitorowanie poziomu realizacji celów wychowawczych. Następnie, zgodnie z wnioskami, planowanie lub modyfikowanie działań wychowawczych.
Do wielu przedszkoli i szkół uczęszczają dzieci i młodzież, których biologiczni rodzice zostali pozbawieni praw rodzicielskich. Zdarza się, że do odebrania tych praw dochodzi w trakcie nauki dziecka w danym typie szkoły. Jak należy postępować w takiej sytuacji? Czy dyrektor i nauczyciele, mimo iż znają orzeczenie sądu, powinni utrzymywać kontakt z rodzicem? Jak odpowiadać na próby uzyskania informacji o dziecku, jego postępach w nauce itp.? Dowiedz się, jakie są skutki odebrania praw rodzicielskich.
Wyrażanie opinii niewątpliwie jest sposobem korzystania z wolności słowa. Z wolności słowa korzystać może każdy z nas, jednakże prawo do wyrażania opinii nie jest nieograniczone. Nierzadko dochodzi do sytuacji, gdy swoje opinie na temat nauczycieli rozpowszechniają rodzicie. Co może zrobić dyrektor, gdy informacje są nieprawdziwe i krzywdzące dla nauczyciela? Czy takie działanie narusza godność osobistą nauczyciela? Co zrobić, aby zaprzestał takiego zachowania?
W obszernym katalogu zadań wychowawcy znaczące miejsce zajmuje współpraca z rodzicami. Dotyczy ona nauczania, wychowania, opieki i profilaktyki. Nie jest to łatwe zadanie, bo rodzice uczniów nie są jednorodną grupą. Są tacy, którzy słuchają nauczycieli, rozmawiają, współpracują. Będą jednak również tacy, którzy wiedzą wszystko najlepiej, krytykują działania szkoły nie chcą współpracować. Wychowawca, dla dobra ucznia, musi jednak współpracować ze wszystkimi umieć sobie radzić w trudnych sytuacjach. Poznaj najważniejsze zasady skutecznej współpracy wychowawcy z konfliktowymi rodzicami i dowiedz się, które z nich możesz zastosować w swojej szkole. Ze wskazówek mogą skorzystać również nauczyciele sprawujący opiekę nad oddziałem przedszkolnym.
Największe wyzwanie w budowaniu zespołu leży po stronie dyrektora (w przypadku kadry pracowniczej) i nauczyciela/specjalisty (w przypadku oddziału klasowego). Kluczem jest poznanie poszczególnych członków i adekwatne wykorzystanie ich potencjału i możliwości. W zależności od celu, jaki chcemy osiągnąć, każdorazowo warto zastanowić się nad plusami i minusami pracy zespołowej.
Kompetencje w podstawach programowych obok nabywania wiedzy i umiejętności stanowią podstawę do przygotowania młodego człowieka do prawidłowego funkcjonowania w życiu społecznym, przede wszystkim na rynku pracy. Sprawdzamy, czym są kompetencje i jak je trenować. Dowiedz się, jak doradca zawodowy może kształtować kompetencje społeczne uczniów.
Wspieranie rodziców w procesie doradczym dotyczącym wyboru ścieżki edukacyjno-zawodowej ich dzieci to jedno z zadań doradcy zawodowego w szkole. Przedstawiamy scenariusz spotkania z rodzicami uczniów uczęszczających do klas IV-VIII szkoły podstawowej.
Nauczyciele coraz bardziej doceniają aktywny udział uczniów w życiu szkoły. Jednak rzeczywiste dzielenie się z nimi decyzyjnością nadal sprawia im trudność. Tymczasem samorządność uczniowska to jeden z ważniejszych elementów edukacji niezbędnej do kształtowania postaw demokratycznych i obywatelskich. Przedstawiamy sposoby przygotowywania społeczności uczniowskiej do samodzielnego i odpowiedzialnego funkcjonowania. Wprowadzając proponowane rozwiązania dyrektor szkoły, wychowawca oraz nauczyciel mogą wpłynąć na zwiększenie potencjału edukacyjnego i wychowawczego funkcjonowania samorządu uczniowskiego w szkole.
Pierwsze tygodnie roku szkolnego to czas, który warto wykorzystać do intensyfikowania wysiłków związanych z pracą nad procesem grupowym w klasie. Dwa miesiące wakacji to długi okres, szczególnie, gdy jest się dzieckiem lub nastolatkiem i wiele w tym okresie może się zmienić. Wrzesień i październik to okazje to tego, żeby nawiązać nowe relacje z rówieśnikami. Nauczyciel może w tym bardzo pomóc, choć im bardziej „niewidoczny” będzie w tym procesie, tym lepiej. Przeczytaj artykuł i skorzystaj z propozycji ćwiczeń integracyjnych.
Przyjmowanie i udzielanie innym konstruktywnych informacji zwrotnych to narzędzia niezbędne do rozwoju. Zarówno ucznia, jak i nauczyciela. Trudno jest naprawić pomyłki i błędy, modyfikować zachowanie, pracować nad relacjami, jeśli się o tym nie rozmawia. Jednak czasem sposób przekazania informacji z rozwijającego feedbacku zamienia ją w destruktywną krytykę. Jak tego uniknąć? Jak rozbudzać motywację uczniów poprzez umiejętne udzielanie informacji zwrotnych?
Nie dam rady. Nie wstaję, nie mam siły tam iść. Czuję, że zaraz zwymiotuję, niech mnie tylko nie bierze do odpowiedzi. Będą na mnie wszyscy patrzeć. Czuję, że mnie tu nie chcą. Na samą myśl o szkole boli mnie brzuch i jest nie dobrze. Tak mogą brzmieć wypowiedzi dzieci i nastolatków, które zmagają się z zaburzeniami lękowymi. Trzeba bowiem pamiętać, że fobia szkolna w klasyfikacji medycznej nie jest odrębną kategorią, chociaż towarzyszący jej zespół objawów jest podobny do fobii społecznej. Czym jest fobia szkolna, jak wygląda w rzeczywistości, z jakimi problemami mierzą się uczniowie? Lęk dziecka przed szkołą został opisany w odniesieniu do starszych uczniów – nastolatków.
Mówi się, że dla rozwoju dziecka najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja. Codzienna rutyna, powtarzalność, uporządkowany rytm dnia są filarami, na których można się oprzeć. Dziecko powinno wiedzieć, do czego wraca ze szkoły, co się będzie działo w weekendy, wakacje. Dzieci nie lubią chaosu, niespodzianek. Wiele się o tym słyszy, jednak, gdy rzeczywiście pojawia się jakaś nagła zmiana, łatwo o tym zapomnieć.
Sytuacja, w której uczeń prosi, by zwracać się do niego innym imieniem niż wskazuje dokumentacja, zdarza się stosunkowo często. Zwykle młody człowiek informuje, że na co dzień posługuje się drugim imieniem lub innym – wskazanym przez siebie, ponieważ nie lubi tego oficjalnego. Nauczyciele oraz koledzy i koleżanki zwykle nie widzą w tym problemu. Zupełnie inaczej jest jednak, gdy młody człowiek ujawnia swoją tożsamość płciową. Wówczas prosi o używania przez nauczycieli i uczniów preferowanego przez niego imienia właściwego dla płci przeciwnej. Co powinna zrobić szkoła w takiej sytuacji? Jak zagwarantować uczniom transpłciowym prawo do poszanowania ich tożsamości płciowej? Czy należy uszanować prośbę ucznia o używanie wobec niego innego imienia i form gramatycznych właściwych dla płci przeciwnej?
Nie dam rady. Nie wstaję, nie mam siły tam iść. Czuję, że zaraz zwymiotuję, niech mnie tylko nie bierze do odpowiedzi. Będą na mnie wszyscy patrzeć. Czuję, że mnie tu nie chcą. Na samą myśl o szkole boli mnie brzuch i jest nie dobrze. Tak mogą brzmieć wypowiedzi dzieci i nastolatków, które zmagają się z zaburzeniami lękowymi. Trzeba bowiem pamiętać, że fobia szkolna w klasyfikacji medycznej nie jest odrębną kategorią, chociaż towarzyszący jej zespół objawów jest podobny do fobii społecznej. Czym jest fobia szkolna, jak wygląda w rzeczywistości, z jakimi problemami mierzą się uczniowie? Lęk dziecka przed szkołą został opisany w odniesieniu do starszych uczniów – nastolatków.
Mówi się, że dla rozwoju dziecka najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja. Codzienna rutyna, powtarzalność, uporządkowany rytm dnia są filarami, na których można się oprzeć. Dziecko powinno wiedzieć, do czego wraca ze szkoły, co się będzie działo w weekendy, wakacje. Dzieci nie lubią chaosu, niespodzianek. Wiele się o tym słyszy, jednak, gdy rzeczywiście pojawia się jakaś nagła zmiana, łatwo o tym zapomnieć.
Sytuacja, w której uczeń prosi, by zwracać się do niego innym imieniem niż wskazuje dokumentacja, zdarza się stosunkowo często. Zwykle młody człowiek informuje, że na co dzień posługuje się drugim imieniem lub innym – wskazanym przez siebie, ponieważ nie lubi tego oficjalnego. Nauczyciele oraz koledzy i koleżanki zwykle nie widzą w tym problemu. Zupełnie inaczej jest jednak, gdy młody człowiek ujawnia swoją tożsamość płciową. Wówczas prosi o używania przez nauczycieli i uczniów preferowanego przez niego imienia właściwego dla płci przeciwnej. Co powinna zrobić szkoła w takiej sytuacji? Jak zagwarantować uczniom transpłciowym prawo do poszanowania ich tożsamości płciowej? Czy należy uszanować prośbę ucznia o używanie wobec niego innego imienia i form gramatycznych właściwych dla płci przeciwnej?
Bullying to słowo, które od niedawna funkcjonuje w środowisku pedagogicznym jako określenie przemocy rówieśniczej, napastowania, prześladowania, znęcania się nad drugą osobą – w sposób psychiczny i fizyczny. Niestety często bullying bywa mało uchwytny dla dorosłych – skrywany przez dzieci i młodzież, zarówno tych, którzy występują w roli ofiary, jak i sprawcy. Długotrwała przemoc niesie jednak ze sobą druzgocące skutki – właściwie dla obydwu stron. Jak dostrzec bullying najszybciej jak się da?
Młodzież wie o sobie nawzajem zdecydowanie więcej niż podejrzewają dorośli. Gdy okazuje się, że jeden z uczniów doświadczał przemocy, miał myśli samobójcze, okaleczał się, najczęściej wiedzieli o tym jego rówieśnicy. Dlaczego nie mówili o tym nauczycielom? Z perspektywy dorosłego ujawnienie takiego sekretu pozwoliłoby udzielić pomocy znacznie wcześniej, udałoby się zapobiec najpoważniejszym konsekwencjom sytuacji. Z punktu widzenia nastolatka nie jest to jednak oczywiste. Pierwsza część artykułu pomoże zrozumieć to zjawisko, druga część zawiera wskazówki, przeciwdziałać temu zjawisku.
Stosowanie narkotestów i alkomatów w szkole budzi liczne kontrowersje. Rzecznik Opraw Obywatelskich, Helsińska Fundacja Praw Człowieka, a także Ministerstwo Zdrowia wyrażają zastrzeżenia wobec prób stosowania tych testów w szkołach, nawet za zgodą rodziców. Co można zrobić, jeśli podejrzewamy, że uczeń posiada przy sobie niedozwolone środki odurzające?