Jak myśli czwartoklasista i dlaczego nie radzi sobie z rozwiązywaniem zadań matematycznych i łamigłówek? Czy faktycznie się nie uczy? A może ma jeszcze czas na zrozumienie niektórych zjawisk? Przeczytaj artykuł, dowiedz się, jak działa mózg dziesięciolatka i podejmuj działania, które pomogą mu w osiąganiu lepszych wyników w nauce.
Ważnym elementem pracy w szkole, z wyjątkiem szkół dla dorosłych, jest współpraca z rodzicami. Wie o tym każdy nauczyciel i zdarza się, że jest to jedno z mniej lubianych zadań. Czasem możemy czuć się atakowani przez rodziców lub rozczarowuje nas brak współpracy. Co możemy zrobić, aby było inaczej? W artykule znajdziesz wskazówki dotyczące komunikacji z rodzicami budowanej na otwartości w relacjach.
Każdy nauczyciel przynajmniej kilka razy w karierze zawodowej widział płaczącego ucznia. Z reguły w takiej sytuacji staramy się dowiedzieć, co się stało, a jeżeli to możliwe – wesprzeć ucznia w trudnym dla niego momencie. Jednak co w sytuacji, gdy źródłem problemu jest sam nauczyciel? Czy i jakie konsekwencje mogą spotkać nauczyciela, który swoim zachowaniem doprowadzi ucznia do łez?
Współpraca z rodzicami uczniów jest wpisana w funkcjonowanie szkoły i stanowi jedno z ważnych zadań nauczycieli, którzy mają nie tylko przekazać przedmiotową wiedzę uczniom, ale również wpływać na ich postawy, budować system wartości czy wspierać w trudnych sytuacjach. Szkoła i rodzice tworzą filary środowiska wychowawczego, w którym dorastają i kształtują się młodzi ludzie. Jeśli pomiędzy tymi filarami przerzucimy pomost realnej współpracy ukierunkowanej na rozwój, dobro i wspieranie dziecka, zyskujemy wielowymiarową wiedzę o uczniu, możliwość podejmowania decyzji na podstawie dokładniejszego obrazu stanu i funkcjonowania dziecka oraz skuteczniejszego działania w razie wystąpienia problemów – w nauce, zachowaniu czy kontaktach z rówieśnikami. Dzieci, których rodzice współpracują ze szkołą, angażują się w działania wychowawcze i rozwojowe, często lepiej sobie radzą w nauce.
Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę – zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest diagnozą łatwą i „szybką”. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna, co prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku m.in. odpowiedniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Związek Nauczycielstwa Polskiego podjął uchwałę w sprawie przeprowadzenia ogólnopolskiej akcji informacyjnej w ramach Ogólnopolskiej Akcji Protestacyjnej Pracowników Oświaty. Jakie są cele akcji? Jak będzie przebiegała? I najważniejsze – o czym powinni pamiętać nauczyciele, by nie narazić się na negatywne konsekwencje udziału w strajku włoskim? Zapoznaj się ze wskazówkami ekspertów.
Drodzy Nauczyciele! W dniu Waszego święta pragniemy życzyć Wam, aby każdy dzień był dla Was pełen nowych wyzwań oraz sukcesów w pracy pedagogicznej i dydaktycznej. Niech każde spotkanie z uczniami będzie dla Was inspirującą przygodą, a trud wkładany w pracę wynagrodzi uśmiech uczniów oraz ich rodziców. Składamy Państwu najserdeczniejsze życzenia zdrowia, pomyślności, dalszych sukcesów w pracy zawodowej i szczęścia w życiu osobistym.
Coraz częściej w szkołach, zwłaszcza podstawowych, pojawiają się dzieci z tajemniczą nadal diagnozą mutyzmu. Wokół nich pada wiele różnych określeń, często ze sobą sprzecznych – nieśmiały, zalękniony, uparty, zacięty, wycofany. Nauczyciele i rodzice rozkładają ręce – uczeń nie odpowiada na pytania, trudno odczytać jego emocje, stoi bez ruchu, czasem nawet nie komunikuje się gestem. Opiekunowie są zaskoczeni – w domu, przy bliskich dziecko funkcjonuje zupełnie normalnie.
Przepisy prawa oświatowego nie określają szczegółowej procedury organizowania indywidualnego programu lub toku nauki, ani zasad tworzenia związanej z tym dokumentacji. Jednak analiza przepisów pozwala wskazać, jakie czynności dokumenty i w jakiej kolejności trzeba opracować. Zapoznaj się z proponowaną procedurą i pobierz wzory niezbędnych dokumentów.
Nauczyciel przekazuje dzieciom i młodzieży wiedzę, umiejętności i wartości. Wydawać by się mogło, że z racji pełnionej funkcji oraz swojej pozycji społecznej − osoby, która kształci kolejne pokolenia i przygotowuje je do podjęcia dalszej nauki, wejścia w dorosłe życie, rozpoczęcia pracy zarobkowej − cieszy się wśród uczniów autorytetem. Uczniowie powinni go podziwiać, obdarzać szacunkiem i stosować się do stawianych wymagań. Powinien być autorytetem. Wiemy jednak, że nie zawsze tak się jednak dzieje. Poznaj zasady budowania nauczycielskiego autorytetu.