Zmieniający się w bardzo szybkim tempie świat coraz bardziej wymusza zmiany w edukacji. Pojęcia takie jak globalizacja, wielokulturowość, integracja społeczna coraz częściej wyznaczają nowe spojrzenie na problemy kształcenia tak w obrębie pojedynczych społeczeństw, jak i w kontekście całej ludzkości. Pojawiają się nowe wyzwania, dotąd nie występujące lub – częściej! – dotąd niedostrzegane. „Otwarcie” się świata wymusza nowe spojrzenie na ludzi w odniesieniu do ich różnych potrzeb, możliwości i oczekiwań. Tej różnorodności doświadczają także nauczyciele i jest ona dla nich wyzwaniem w codzienne pracy.

Peder Haug w swoich rozważaniach teoretycznych słusznie podkreśla, że koncepcja edukacji włączającej to „retoryczne arcydzieło ale brak konsensusu”. Jej założenia są łatwe do zaakceptowania i trudne do sprzeciwiania się, a nawet krytykowania ponieważ są silnie oparte na wartościach i ideologiach takich jak demokracja i sprawiedliwość społeczna. Trudne są natomiast do realizacji w działaniach praktycznych.